DEĞİLİM!

DEÐÝLÝM!
Sende deðilim, biliyorum, farkýndayým
Kendimde de deðilim
Kime, kimlere, neyi, nasýl haykýrayým
Býrak, býrak kendi halime, saydýrdýkça saydýrayým
Babamdan öðrenmiþtim
Ya dik dur ya da düþ
Yok, felsefemde eðilim
Ben bende deðilim
Bakýyorum, izliyorum, gözlüyorum
El etek öpenler, menfaatleri uðruna
Çýkar mý, insan olmak mý?
Ýnsan olabilme süzgecin de süzüyorum
Mutluluk teðet geçti madem bizden
Mutlu insanlarý görmeyi özlüyorum
Dik durmayý beceremezsen
Bakiyesi sade düþ
Yok, bir getirisi, kazancý
Olmayan egomu tatmin de
Çoklarý için düþündüðüm, çüþ
Ne kiþilikleri var, ne duruþlarý
Eciþ bücüþ
Çekil kenara çekil
Ýstemem sýçrasýn
Bu düzene koca bir tükürüþ
Kafayý yemek, delirmek mi?
Afkurlu laflar gelse aklýma
Yazamýyorum ki
Alýyor beni bir gülüþ
Nasýl derlerdi
Elden ayaða düþmeden
Sabýr halimdir, tavrým ketum
Her þey aleni, bilinen, deþmeden
Çok mu zor, mecazi, kinaye olmadan
Seviyorum demek
Ýnkâr mý edeyim
Suçsa ortaðýsýn
Çaba verdik, mücadele, emek
Þimdi mutluluðu dilemek
Hayat denilen nedir ki
At posasýný
Sevmek, sevmek, sevmek
Mir Murat Demir
Sosyal Medyada Paylaşın: