Bu kez sert esti rüzgar, hava bir hayli soðuk! Tipiye dönüþtükçe karlar serseri tozar. Titreþtikçe bedenler nefes boðuk, ses boðuk, Ne tuhaf ki yüreðim hala karlarda gezer.
Bütün ýþýklarýný yakýyorum akþamýn; Hala aydýnlanmýyor içimdeki karanlýk! Esiri olmuþ yürek ayrýlýðýn ve gamýn; Ölüm dediðin ne ki, bir nefeslik, bir anlýk!
Buluttan yuvarlandýk, þimþekle yere düþtük; Her yolu aþka giden dört yol kavþaðýndayýz. Çaresizlik içinde kendimizle dövüþtük; Ters yollarda yürüdük ayrýlýk daðýndayýz.
Gözlerinden fýrlayan her bir nazar okundan; Aþk revan içindeyim, göðsümü ateþ bastý. Gönül þaþkýn, dil suskun ayrýlýðýn þokundan; Us, gönül kalesine isyan bayraðý astý.
Yüreðinde zamaný oyala dur Coþari; Sönmekte olan ateþ üþütür korkumuzu. Dönmeyecek olaný kovala dur Coþari; Hüzünler kaplamýþken bizim son þarkýmýzý
07.09.2019 Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.