UYAN MİSKİNLİKTEN NE OLUR
Yeter artýk yerinde mýh gibi çakýldýðýn
Kaldýr baþýný etrafa bak, at üzerinden miskinliði
Bilmece gibi deðil çevren anlamaktan kaçtýðýn
Sen onlara bir adým at, gelsin onlar sana üç adým
En son ne zaman okþadýn, kokladýðýn gül yapraklarýný
Hatýrýnda bile kalmamýþtýr ki; kadifenin yumuþaklýðý
Üzerinde yürümeyi severdin caddedeki kuru yapraklarýn
Ýþte onlara benzedin, neþeli hale bürünmez artýk varlýðýn
Oysa benden önce koþardýn parktaki palyoçaya gülmek için
Sabahtan baþlardýn pervane gibi dönmeye bitmezdi hiç enerjin
Hele ne çok severdin benimle iddalara girip lades kemiði kýrmayý
Söyle hiç mi aþina gelmiyor artýk sana o neþeli çocuk gülüþlerin
Barut gibi sinirliyken bile kapý hýzlý çarpsa koyuverirdin kahkahalarý
Akþamdan kalmýþsan mutlaka farklý renklerde giyerdin çoraplarýný
Gelin fýstýk ezmeli kahvaltý yaptým, derdinde çay bile yapmamýþ olurdun
Her þeyi bir kenara býrak ta; özlemeyecek misin hiç can arkadaþlarýný
Tutuver elimi, gülücüklerle neþeye boðduðumuz günlere dönelim
Küçüðü, büyüðü, zengini, fakiri ayýrmadan yeniden doyasýya sevelim
Hani bunu yapmalýyým derdik ya inatla; yeniden o azmimize bürünelim
Hayat hýzla geçiyor ey dost; çarklarýndan ezilmeden korkmadan yürüyelim
Alev Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.