Serin bir Eylül gecesi... Ay çok parlak ! Çekiyor kendine beni; Suskunluðumu yine hissedip. Sevme? Yýllar oldu ben bunu hissedeli ! Hep; Karanlýktý ya adým? Hep yaraladýn... Þimdi; öyle uzak ki her þey... Yaradana sýðýnarak, geçti o saatlerce aðlama krizlerim hasretinden. Gitmeyide bildim ben ! Gece ayazlarýnda tek odada üþürken, ýslanan ellerimdi. Gözyaþýmýn sýcaðý ile ýsýnan.. Ben; sevgiyi böyle tanýmadým ! Kýr çiçeklerinden, örülmüþ tacým halâ saklý sandýðýmda ! Her zulmün, harisliði haykýrýrken, ben tacýma sarýldým. ’O’ gücü hissetmek için... Nefreti yaþamadým bu yüzden. Ne kadar uðraþsanýzda elbirlik edip, ben biliyordum gerçekten sevilmenin anlamýný !! Toprakta sarsa bedenini, hissettirdi kendini bana derin derin... ’O’vardý yanýmda canýmda ! ’O’býrakmadý sana yüreðimi bir an ! Ve; ’O’na teslimdi bu can Senin yok saydýðýn her zaman...
~~~ Nigâr Güler. 08.09.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.