Gel demiyorsun

GEL DEMÝYORSUN
Özledinse eyer, hemen geleyim
Bir kerecik, gül yüzünü göreyim
Yeter iste benden, caným vereyim
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Diyorsun ki, ayrýlýk bana yetti
Hasta yataðýnda, takatim bitti
Geçti güzel ömrüm, geçip de gitti
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Gördüðünde beni, dönme yüzünü
Sana bakýnca, kaçýrma gözünü
Yine tutmadýn, verdiðin sözünü
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Bir söz verdim inan, kendi kendime
Kimse çare bulmaz, benim derdime
Bundan sonra, düþme felek fendine
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Diyorsun ki, seni çok seviyorum
Aþkýn önemli, bunu biliyorum
Bu son ayrýlýk, sana geliyorum
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Gel güzelim, hasretten eriyorum
Gece rüyamda, seni görüyorum
Asla ayrýlamam, söz veriyorum
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Bana gelmeden, sitem ediyorsun
Söz geçmiyor, kafana gidiyorsun
Bin kere çaðýrdým, naz ediyorsun
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Nasýl sevdiðimi, sen biliyorsun
Dinlemeden, sitem mi ediyorsun
Baþýna buyruksun, dik gidiyorsun
Ben seni özledim, gel demiyorsun

Der Midayet, sensin benim þekerim
Felek vurdu bana, boyun bükerim
Eyer suçlu bensem, cezam çekerim
Ben seni özledim, gel demiyorsun
(0240) Ocak 1983
Þair Midayet Kara


Sosyal Medyada Paylaşın: