Sarýldým yalnýzlýðýma Koyun koyuna yatýyoruz þimdi. Karanlýktaki gölgeler kadar karanlýk Sönen bir yýldýz kadar belirsizim. Her yer zifiri karanlýk. Beni býrakýp nereye gitti uykularým? Duygularýma zincir Düþlerime kelepçe vurarak Mahkûm olmuþ bedenim Esir düþtüm kendime...
Düþüncelerim ürkek Gözlerim korkak bakýyor Aðlamaya bile cesaretim yok. Bir korkak özgürlüktür bu.. Bir de özgür sanýrdým kendimi.. Yüreðimin dört bir yanýna çiviler çakýp Asmýþlar sanki Caným yanýyor her kýpýrdadýðýmda.. Kelimelerim dilime yapýþtý Dudaklarým kýpýrdamýyor. Hiç bu kadar aðlamaya yakýn olmamýþtým. Utandým da kendimden, Biliyor musun? Kýr zincirleri Çöz halkalarý, at hepsini yerlere Ah keþke, bu kadar kolay olsaydý! Gündüz Yavuz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
pomborya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.