Dip Mısralar

takla takla bir sessizliðe düþüyorum
bir evin arka kapýsý
günün ilk ýþýltýsý ile deðirmene gidiyoruz
kuþlar da eþlik ediyor mavilikler boyu

biraz daha gitsem yalnýzlýðým oluyorsun
unutana kadar anlamsýzlýðýn içinde sevinç
kaydýraklar ve göðe deðen salýncaklar
avutuyor bu vakitlerde sensizliði

anlamaya çalýþtým haddimi zorlayýp
kapýlsam boðuluyordum
nefesimi zorlayýp unutmak istediðimde
uyanýyordum rüyalarýna

en dip mýsralar mýrýldanýyor
yosun su ve ayaklarým ýslanýyor
uzun saçlarý mutlulukla ýþýldayan karanlýða soruyorum
bu aný hiç unutmayacaksýn deðil mi

ýþýk sýkýlýp gölgelere gitmek istedi
ben yorulunca
sen yeniden baþlamak istiyordun hayata
geçip giden dalgalar gibi
hiç hatýrlamaný istemiyordum beni

sadece iki siyah göz çocuðum
karanlýk bulutlar geçtiðinde ýslandýðým
bir de
bu amansýz yaðmurlarýn karýþmasý
aðlarken dudaklarýmdaki tebessüme.







Sosyal Medyada Paylaşın: