Nev-i Bizar

Ten yangýnlarýnda küllenip savrulduðum bir düþün
Yokluðunda baðýþlandýðým zevalî aþktan geliyorum

Siyah bir bulutun göðsünden süt emdiðim doðrudur
Kasýrgalar kopuyor, tsunamiler devriliyor içime
Göðsüme kundaklanan bir güz kýyýsý burasý
Tavan arasýna sýkýþmýþ kedi ürkekliðiyle
Dudaðýmý uçuklatan bir endiþeden düþüyorum

Yükselen gölgenin duvara boy veren hüznüyle
Ýçimin fay hattýnda sessizce kýrýlýyor bir þeyler

Topraðýn kokusuna karýþan ana kucaðý misali
Kehribar bakýþlarýnda yadigar sürmelerin
Ne varsa iþte...
Üryan bir kesiðe acýlarýmý sýrlayabildiðim kadar
Kanayan yaralarýma harlayýp yüzünün çizgilerini
O kadar saklayabiliyorum,
dualarýma kundaklayarak seni...

Göz ýrmaklarýmýn yüzdüðü bir acýda
Yüzümü yüzen býçak keskinliði sensizliðim

Mavi düþ, siyah ölüme ýkýnýyor içimde
Üzerini aþkla örttüðüm bir düþten türüyorum
Yer ile gök arasýna mekik dokurken nefeslerim
Ýndireceðim birazdan eteklerinden
Ve göndere çekeceðim hüznün þanlý bayraðýný

Devrilmiþ aðacýn gövdesinde kuþ yuvasýyým
Nevi haline münhasýr, dokunma serçelerime

Bir gün kýzýl güneþi yüzünde öperken
Saçlarýnýn ýslaklýðýný taramýþtý ellerim
Bakýþlarýnýn yedi renginde okþamýþtým gökleri
Avuçlarýmda tutuyordum galaksileri
Türkuaz kubbelerde örmüþtük tuðlalarý
Neþe meskeni için aþk’hanemize...

Bir duvar yüksekliðinden taþ atarken çocukluðum
Parmak uçlarým hýzla geçen arabalarla yarýþýrdý

Henüz vurulma yaþýna gelmemiþti hayallerim
Aklýma sýðdýramadýðým coðrafyalara uzanýrdým
Bir daðýn tepesinden yýldýzlara dokuna biliyordum
Beyaz bir yýlkýnýn sýrtýnda koþturup düþlerimi
Suya ve ateþe deðmeden atlarken engelleri
Mahþerin yedi atlýsýna çekerek cocuk cesaretimi
Sapanýmýn çatalýndan tutabiliyordum

Henüz büyüyüp eksilmemiþtim, sevip ölmemiþtim...
Yanýlmanýn acýsýný öðretmemiþti zaman
Henüz günah iþlememiþtim...
Kalbime sýkacak kadar, delirmemiþtim...
Sosyal Medyada Paylaşın: