KÜSKÜN MARTILAR

KÜSKÜN MARTILAR

Yýl; iki bin on dokuz,
Eylül’ün dördüydü,
Günlerden çarþamba.

Ýstanbul’da;
Güzel bir gün, baþlamýþtý.

Beþiktaþ meydaninda;
Korna sesleri,
Vapur iniltisi,
Ýnsanlarýn ayak sesleri.

Çaycýnýn; simitçinin
Çýgýrtgan davetleri,
Hepsi, bir birine karýþmýþtý.

Trafik polisi;
Ter, kan içinde,
Düdük sesiyle ayýrtlýyordu.

Ýnsanlar’da;
Pür telaþ, pür telaþ
Ýnsanlar, bir yerlere gidiyor.

Ama;
Kim, nereye gidiyor belirsizdi.

Herkesin kulaðýnda telefon;
Güleni, baðýraný, söveni
Kim, kimi arýyor, muamma.

Trafik ýþýklarý;
Ýnsan yýðýný,
Hoyrat, uykusuz, aç.

Yeþil ýþýðý beklerken;
Boða gibi tepiniyorlar.

Araç trafiðiniki;
Hiç sorma,
Hantal tin, tin akýþlý.

Sanki; Sabah duasýydý...!

Lüks arabada;
Son ses, popiler þarký.

Solist ismail YK.

Þarký;
Allah belaný versin,
Bana gelen sana gelsin.

Trafik polisi;
Þaþkýn, yorgun,
Boynu bukuk,
Tebessümlü.

Öte yandan...!

Sýcaktan mayýþan;
Otobüs þoförleri,
Taksi þoförleri,
Motosikletlere, ken bakýþlý.

Yaya ýþýklarýnda;
Ýhtiyarlar, gencler
Çarpýþanlar, özür diliyenler.

Gülüþüp, geçenler. ...!

Yavaþ yürüyen;
Emekli amcalar, teyzeler
Hýzlý yürüyen,
Gençlere yol verenler.

Dev bir þehirde;
Garip döndüdür’ki, dönüyor..

Ýstanbul;
Bam, baþka dünya.

Seviyorum;
Göz, göze bakýþarak,
Kavga edenleri.

Birde;
Nezaketten, kýrýlanlarý..

Çok uzakta deðilki,
Baksana þuraya....!

Sahilde;
Betona dizilmiþlere,
Resim çektirenlere.

Gemilerin ittiði;
Deniz dalgasýyla,
Ayaklarý islananlara.

Olta savurupta;
Balýk tutamayanlara,
Hayallerini avlýyanlara.

Onlara ne demeli ?

Onlar’da biþey mi. ?

Dört köþe;
Temiz plastik kova ile,
Denizi yýkayan, saf’a ne demeli.?

Gülmeyin;
Allah aþkýna, gülmeyin. ..!

Ýskelede;
Ters taklayla
Denize atlayanlar.

Ýnsanlýk olsun diye...!

Martýlara;
Kaþarlý, sucuklu
Simit atanlar.

Hepsi; Bugüne,
Dört eylül’e mi özgürdü..?
Anlamadýmki.

Martýlar;
Demiþken, aklýma geldi.

Bu yaþýma geldim;
Ýlk kez þahit oldum,
Þaþýrdým.

Ýki martý;
Ýskelenin kenarýnda,
Duvar dibinde,
Sessizce duruyorlardý.

Dikkatli baktýk. ..!!

Bir, birilerine küsmüþler..

Zayýf olan;
Nazlý kibirli,
Boynunu ters çevirmiþ,
Gagasýný, kanatlarýna gömmüþtü.

Galiba diþiydi...!

Yandan; yandan
Diðer, martýyý kesiyordu.

Sesimizi duyuyor;
Fýrsat bilip,
Martýya göz atýyordu.

Toplu ve iri olan ise;
Galiba erkekti.
Sinirli, sinirli
Nefes alýp veriyor.

Arkasý denize dönük
Diðer martýya hiç bakmýyor,
Kýmýldamadan duruyor.

Belliki;
Gururu incimiþti,
Bizi bile duymadý.

Küskün martýlara;
Üzüldük, barýþtýrmak için,
Çok uðraþtýk, baþaramadýk.

Gerçekten de,
Ýkiside inatçýydý.

Sanki; Diþi olan
Erkeði kýskandýrmýþtý,
Ýçinden, gülüyor gibiydi.

Çok sevdiðide, belliydi..!!

Hatasýný anlamýþ;
Özür dilemek için ,
Bekliyor gibi, hali vardý.

Erkek olan;
Üzüntüsünden,
Denize, arkasýný dönmüþtü. .

Denize bakmaya;
Yüzü yok ve mahcuptu,
Ýçten utanýyor gibiydi.

Küskün martýlarýn;
Birlikte yaþamak,
Birlikte uçmak için,
Nazlaniyorlardý.

Sabýrla;
Kavgasýz, þiddetsiz
Bekleyiþleri ile,
Barýþma çabalarý vardý.

Yýl; iki bin on dokuz,
Eylül’ün dördüydü,
Günlerden çarþamba.

Ýstanbul’da;
Güzel bir gün, baþlamýþtý.

Beþiktaþ sahilinde;
Vapurlarn, kornalarýn ve
insan seslerinin arasýnda.

Küskün martýlarýn;
Büyük aþk gerçeklerine,
Þahit olduk’ya.

Kanayan;
Kadýn seslerimizi,
Hatýrladýk’ya.

Bir kuþ kadar,
Olamadýk diye,
Hayýflandýk’ya..!!

Ýnsanlýðýmýzdan utandýk.

Ýnsanlýðýmýzdan...!!

Bilent Atalay
04/09/2019
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: