Ardından

ardýndan kalandým ben,
yanan, kanayan..
lanet okurken,
içimde kurulan mahþere,
ilk kez gülümseyemedim,
bahara küsmüþ gözlerine.
çünkü sefildim,
esirdim artýk ben,
anýlardan bozma düþlere..

ay aðustos,
günlerden ahir..
ardýndan;
yapraða düþtü hüzün..


ardýndan çekildi son perde,
son sahnesi hazýrlandý,
bu tek kiþilik oyunun.
suflörüm azrail..
"caným" oldu son sözüm.
bir seslen isterdim, ki;
hala nefes alabiliyorken,
sensiz bu can,
gülümseyerek ölsün..

ay aðustos,
günlerden ahir..
ardýndan;
topraða döndü yüzüm..



Sosyal Medyada Paylaşın: