bu geçe sensizlik ve ben tutuk bir ay gibiyim sen yýldýzýn en koyu gövdesi idin teninde hep üç renk vardý seninle girerdim düþün en acý kenarlarýna
sesim boðulurdu keman olan saçlarýna tutup gerdanýndan sevgi ateþini yakardým ufka gece üzülmezdi sensizlik rýhtýmlarýnda
yalvarmalarým göl olan ateþ denize seslenirdi gölgen sana benzeyen bir ten bu içimdeki senin har ile bakan izin düþümü boyadýðýn her kirli düþünce yasaktý bana
elime gözüme itaatkar olamadým sende kapýldým yankýlarýna bizim burcumuzdu ikizler hangi yakýnlýk söne bilirdi ki sessizlikte utanmak yerine bir suçlu aradýk tenimizde ,sen ruhumu aldýn ben senin yokluðunu
firari bir karanlýkta alaca göz kurþunlarýný sayamadým ateiz bir aþtý bu tek inanmayan sen ruhunu þeytan olmayan giz dokunurdu ýlýk ýlýk nefis soðumazdý kör kýzýl sabahlarýmýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
kadir korkmazoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.