Bir yaným Eylül, Bir yaným Hüzün... Yüreðime ektiðin fidan, Benden ýrak nasýlda büyüyor deðilmi...? Oysa herþey daha dün gibiydi, Ýçimde tomurcuk açan umudum vardý. Genizlerime iþleyen buram buram kokusu. Gözlerimin önünden gitmeyen her hali. Ve bizim dediðimiz o güzel günler...
Yine geldi Eylül, Çattý yine kaþlarýný... Dünya derdiyle savrulurken ben, Yeþildi yapraðým. Þimdi ise dalýndan düþmeye medet uman bir yel gibiyim... Daha ne kadar savrulsun ki, Solmaya yüz tutmuþ yapraklarým... Bitermi sanýrsýn bende Eylül? Aðaçlar çýplak açarmý ki, Bendeki hazan mevsimi gibi...
Þimdi anlatsa içimdekileri sana birileri, Ama neyse... Aðýr gelir, Bilme en iyisi...
Mutlu Akça
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutluyla Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.