her þey o anda baþlýyordu rüyanýn kapýsý açýldýkça unutulan eski hatýralar acýsý alýnmýþ vakitlere yol alýp tarlada küçülen oyunlara doluyordu
yeþil vadilerin tanrýsýna sordum uyuyor muydu yaðmur yaðarken pencerelerin heyecaný bir de üzülüyormuþ gibi üþüyen kimsesiz gölgelerin alýp baþýný çekilmesi
dedim ya bir dudaðýn kýmýldanýþý kadar küçük bir zaman aralýðýnda yaþýyordu anlam ne bir yüzü vardý aynalarýn ne de bir tekrarý kirli piþmanlýðýmýzýn
söz veriyor baþýný kaldýrýp bakmayacaðýna ama nafile eðimli su boþluklarýnda korkutucu yansýmalar içimize dolan arzuyu tükürüyor
yatay ve sesiz sýzýsý dindi nehirlerin çok karabasanlý yaygaralarý da bitti beyaz köpükler çekilip karýþýnca eski suya her þey o anda yeniden baþlýyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.