ÖLÜYORUM!..

Unut gitsin ucu yanýk mektuplarýmý
Artýk yazmayacaðým ay ýþýðýnda
Yýldýzlarý mürekkebime bandýrýp sormayacaðým ahvalini
Demli çayý yudumlarken duygularým kýrýk kýrýk
Eylül sarýsý düþtü yüreðime
Sýcak iklimler eski zamanlarda kaldý
Sonbaharý sardý dinmesi mümkün olmayan sancýlar...


Yorgun düþtüm fotoðrafýna, gözlerine baktýkça
Hiç ama hiç güneþim olmadýn sabahlarýma
Bahar yaðmurlarýný çok bekledim, yaðmadýn
Benimkisi boþ bir hayal,umudu yitik düþ kýrýklýðýydý
Yalnýzlýðýmýn boþluðuna itilip kaldým
Yalnýzým iþte!..


Kalemim sustu, yürek daðlandý, pembe kaðýtým tükendi
Yutkunup kaldý cümleler usumda
Kurudu sevda pýnarým, çöle döndü sensiz gönlüm
Solan güllere can suyu akacak mý yaðmurlarýnla
Bilmem, ama her aným seninle
Sen mutlu ol, tek isteðim bu son nefesimde
Ben mavi gökyüzümü, dünyamý siyaha boyadým
Ölüyorum...

Zafer Direniþ
...
Sosyal Medyada Paylaşın: