《ANNE 》
üþüyorum anne
caddelerde,ýssýz sokaklarda
lambalar sönünce korkuyorum anne
bir kibrit yak
o nur cemalin aydýnlatsýn rüyalarýmý
bak öksüz ve yetim kaldým
sýðýnacak bir yerim,tutunacak bir dalým yok
ne olur,birgün olsun çýk gel anne
gel ki o bedenine sarýlýp koklayým
sen masal anlat,ben gözlerine bakarak
yaný baþýna kývrýlýp yatayým
üzülme sen anne
yaðmur,dolu,fýrtýna,kar dokunmuyor
hasretin kadar yüregime
tenha köþelerde seni arýyorum
in cin top oynadýðý zaman sokaklarda korkuyorum
bir ses versen anne
kuytu köþelere sinince
bak ellerim üþüyor
gözlerime gözler iliþiyor
korkuyorum anne
caddeleri nefes nefes koþuyorum
mutlu mesut çoçuklar görünce imreniyorum
parklarda,sokak baþlarýnda,cadde ortalarýnda anne
el versen ellerime
o gül kokunu ciðerlerime çeksem
bir ömür mutlu olurum anne
ne olur gel rüyalarýma anne
artýk uyumaktan bile korkuyorum
el ver al beni yanýna anne
hiçbirþey bana huzur vermiyor
yokluðunu doðan güneþ bile unuturmuyor
halime sýrtýmý sývazlayan el bile acýyor
beni kuru tebessümler bile dýþlýyor
kalk artýk anne
yoksa beni eller gibi sende mi sevmiyorsun
kalkýp gözyaþlarýmý silmeyecekmisin
tutup kollarýmdan sarýlmayacakmýsýn
bana sende mi küstün anne
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.