Hüznün Rengi

Gülüm mevsimsiz soldu
Dalýnda, unutuldu
Ýçimde özlem kaldý
Hüznün rengi yeþildi

Kopup düþen yapraklar
Baþka bahara kadar
Tutunacak dal arar
Hüznün rengi sarýydý

Güneþ yüzünü astý
Göðü karanlýk bastý
Deniz karaya küstü
Hüznün rengi maviydi

O’nun pek çok rengi var
Her mevsim ayrý açar
Ne yaz bilir ne bahar
Hüznün rengi griydi

Hiç bakmadan yaþýma
Her dem çýktý karþýma
Bela oldu baþýma
Son rengi külrengiydi
Bir garip münzeviydi

Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: