Oysa halay çekecektik, Bel kýrýp gerdan dökecektik. Davulun sesiyle ölüm ayný anda geldi, Feryada düþtü tüm umutlar, Bir rüzgar esip geçti, Dal kýrýldý en onulmaz yerinden, Yapraklar saçýldý sokak ortasýna. Ne olur ölme anne diyor bir çocuk, Taa uzaktan bir ananýn feryadý duyuyorum, Gök parçalanýyor, Yer utanýyor mahcubiyetinden. Nasýl alýrým bu çocuklarý koynuma der gibi, Sicime dönüyor yaðmurlar, Bir bulut saçlarýma dokunuyor, Gök yüzü utanýyor, Gök yüzü aðlýyor. Dünya kirleniyor. Ve çocukluðum kalýyor bir ara sokak da, Umutlarým , Hayallerim hepsi naçar, Hepsi onulmaz, Kýrýk dökük, Ellerim kan, Ellerim çocuk. Ellerimde bir güvercin, Sana veda etmedim gidiþim, Bir þiire düþen kan lekesi gibi, Utanýyorum... ____Cengiz Yýlmaz/Þiir Baba Emine Bulut anýsýna....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Yılmaz/Şiir Baba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.