Son Kahraman

Kerpiç üstünde kerpiç
Son kahramanlar,
Tükenir mi hiç…
Yýl Ay Gün
1922, 30 Aðustos Çarþamba
Son darbe…
Kavurucu bir sýcak
Ýmanlý erler
Allah Allah sesleriyle hücum ederler
Tenlerden, ter yerine kan damlar
Ýþte bunlar vatanserveler…
Karýnlarý aç,
Postallarý yýrtýk,
Yorgun ellerinde çakaralmaz tüfekleri.
Süngüleri paslý,
Ýnançlarý yeterli mi yeterli.
Her þeye karþý…
Heybetli duruþuyla kocatepe’de bir kahraman
Gürledi, kulaklarý saðýr edercesine
‘’Ordular, ilk hedefiniz akdenizdir’’ ileri
Dedi:
Size ölümü emrediyorum, sakýn dönmeyin geri…
Çala süngü, göðüs göðse
Çarpýþtý Türk eri
Hiç döner mi geri.
Gafillere geçit verir mi ki geçin
Kýpkýrmýzýydý susamýþ toprak
Vatan için…
Son nefer, Son Kahraman
Sadece o kalmýþtý meydan’da
Ýki kahpe kurþun,
Výnladý ova’da, bir anda
Bir elinde tüfeði, bir elinde al bayrak
Sýmsýký tutmuþtu
Gelincik çiçekleri arasýnda
Atý diðer yanda…
Üzgündü baþ Komutan
Fýsýldadý;
Ýþte bu son kahraman…
Zafere ulaþtýk bu gün
30 Aðustos 1922, Çarþamba
2011, 30 Aðustos Çarþamba
Ýki bayram yaþadýk ayný gün
89 Yýl sonra…
.……….
Kerpiç üstünde kerpiç
Her zaman her yerde
Son Kahramanlar tükenir mi hiç

Erdal YILMAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: