Mor daðýn tepesinde azametiyle durur,
Mavi gelinliðiyle göl, nasýl da kibirli,
Nasýl da maðrur.
Ürperir zaman zaman yaylanýn rüzgârýndan,
Titrek çalkantýlarý kýyýya vurur.
Seher vakti, çil horozun avazý,
Baþlatýr yeni bir günü, bilinen bozlaðýyla.
Duman duman gökyüzüne süzülür,
Alçak gönüllü obalarda, ocaklarýn efkârý.
Uyanýr yavaþ yavaþ,
Aðaçlar, çiçekler, kuþlar.
Ýnsanlar da uyanýr,
Biten bir yorgun gecenin derin uykularýndan.
Aniden bir sis çöker yaylaya,
Bilinmez nerelerden.
Gözleri buðulanýr yüce daðlarýn.
Gümüþ renkli pýrýltýyla göz kýrpar,
Yükseklerden dökülen þelalerden.
Þebnem düþer çiçeklerin üstüne,
Gözyaþlarý dökülür yabani lalelerden.
Sarýþýn Yaz güneþi görünür aralarda,
Buluttan perdesini hafifçe aralar da,
Okþar yanaklarýný yayla çocuklarýnýn.
Adam akýllý bir sevda yeþermektedir,
Hülyasýnda delikanlýnýn.
Çatlamýþ dudaklarýnda sevda türküleri,
Yaylarýn kýrlarýnda çiçekler dermektedir.
Kor gibi yakar yüreðini,
Aþý boyalý o evinin bir fettan kýzý.
Zeytin karasý gözleri, baygiýn bakýþlarýyla,
Ellerinde kýna, aðzýnda yayla sakýzý,
Güzeller güzeli bir kýzý sevmektedir.
Yayla’da nöbet tutar, baþý dumanlý daðlar,
Mavi göl, yeþil doða, sarýþýn Yaz güneþi,
Kah gülümser sevdaya, kah için için aðlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.