ezakeş

çek tabureni eza…
dem seninle vahdet demidir
köhne balkonun tozunda ah meylenip
vah silkelemeyeli ne çok zaman olmuþ
gam sýzan geceleri karaya baðlayalým
bu liman bizim, kim yanaþýr ki efkarýmýza

birazdan ayrýlýðýn sesi duyulur sol notadan
do teline þelpe vurur ustalar
bir ayrýlýk türküsü çalar sessizce
anýlar çarþaf serer gam sýzan bu limana
kim bilir, kaç oktavla geceye karýþýr aðýtlar

sonra…
komþu özlemin ýþýðý yanar, kapýsý açýlýr
bilirim dayanamaz, gelir baðdaþ kurar aramýza
sokak lambalarýnýn al çalan yanaklarý kýzarýr
þafak sökmez gecelerde nem tutarýz beraber
parke taþlarýnda saðýr bir sessizlik
ve arada bir ýslýk çalar rüzgar

dolunayýn kýzýlca süzümü düþer denize
eflatun bir yansýmasý olur hasretliðin
mor kuþanýr solumun aðrýlarý
“bir mahur beste çalar”
þenlikler daðýlýr gönül bahçelerimden

telgrafýn telleri ip atlar kirpiklerimde
kahvenin acý telvesinde seyirir gözlerim
ve yeni bir ümit peydahlar fincanýn þekli
sabaha dek tutunurum belki de…

sonra…
fecrin ilk vurumunda titrer yüreðim
gözleri mahmur bakar yýldýzlarýn
birazdan þafaklar söker içimde
yaldýzlý bir yalnýzlýða gebe düþmeden
yuvasýndan uçan kuþlar aþkýna
martýya aþ veren suyun yüzü hürmetine
gelsen diyorum
duvara yansýyan gölgem de terk etmeden

diþlerime vuran mazgallarýn gýcýrtýsý
yüreðimin koridorlarýnda volta atan hasretin
yüzümde parçalanmadan silüetin
gelsen diyorum…
alýç bir aðrýya ruhumu alýþtýrmadan…
Sosyal Medyada Paylaşın: