İNSAN AŞIK OLUNCA...
Yanar geceler mehtabýn ýþýðýndan,
Dökülür yýldýzlar gökyüzünün baðrýndan,
Kýrýlýr kanatlar,yýkýlýr umutlar,
Yürek çaresiz kalýr,teselli arar;
Ýnsan aþýk olunca...
Sýkýlýr yürek,kanýn hýzý artar,
Yýkýlýr arkadaþ!yýkýlýr mutluluklar,
Döner çemberde,durmak bilmez anýlar,
Sarar vücudunu bütün korkak korkular,
Ýnsan aþýk olunca...
Sararýr yüz,aðarýr saçlar,
Islanýr kirpikler,gözler sürekli aðlar,
Kýzarýr yanaklar,çatýlýr kaþlar,
Atýlýr hakikat,yakýlýr ufuklar,
Ýnsan aþýk olunca...
Nefes daralýr,ellerin titrer,
Kelimeler boðazýnda düðümlenirler,
Durur beyin,gözler birini bekler,
Ölüm acýmasýz ama "tek çareyim,gel!"der,
Ýnsan aþýk olunca...
Sosyal Medyada Paylaşın:
askın_kelepcesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.