Geliþin aþk gidiþin ölüm gibiydi sanki, Nasýl da söndürdün birdenbire gözlerimin ferini, Yaþamak isterken delice bendeki seni, Gururun engel oldu, varamadan sana kýrdýlar dizlerimi... Mecalini yitirmiþken, çarpýntýdan kan döken çaresiz yüreðime, Ne feryatlar dayanabildi ne de umut çýðlýklarý, Ve ben, çaresizliðinin bedelini gözyaþlarýmla ödedim, Sen acý acý sözlerimi yutkunmayasýn diye... Ey anýlarý hatýrlamaktan yorgun kalan Dilba Haným! Sen ki aþk kokulu ölüm yadigarisin Þairine, Elbet mýsralarda buluþacaðýz, Sen yeter ki üzülme....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.