BİN CAN FEDA...
Kýlavuzlar terk etti,ahlar yollara döküldü,
Bir elveda vakti bile, tehir etmedi bende.
Damlalar doldu,yýllarýn buruþuk yalanlarýna,
Ýs býrakmaz ardýnda,kordan sözler inlerde.
Alev alýr damarým,yürek yangýnýna boca ederken kanýmý,
Dilimde malum,iki hece,ölürde terk etmez ömrümce.
Bi çare susarým,aðular can suyuma karýþýr,
Azrail kaçmakta,senin olan bedenimden,
Yangýnlara emanet ,mecalsiz sözlerim,
Dumaný çýkmaz,alevleri arþa varmýþ ahlarýmýn,
Haykýrmalar da huþu,hýçkýrýklar da adýn,
Soluksuz bakar, vukuatlý bir çift kömür karasý.
Yara olur ,tuza banmýþ vakitler, deðince yüreðime.
Sonra, papatyalar akýtýr yapraklarýnda, bembeyaz suretini,
Sarý bir öz kalýr ,kökler hicret edince,
Sabrýna derman kalmaz,fatihalar çýkar ebedi sabaha…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.