hüznü feveran

kurþun kalemin hýrsla basýlan kýrýk ucunun
beþ bölü dördüyüm...

iki kere ikinin inatla beþ ettiði bir vakitteyim
ve yýrtýlmýþ bir yapraðýn lirik aðýdýnda
açýlmýþ uçsuz bir eþiðim kendime...

bucaksýz düþüncelerin kendine denklem bulamadýðý
uçsuz bir hayatýn engamesi var içimde
ne bileyim...
fincanýn üþümüþlüðünü kahve ile giderebiliyorum
ama sensizliði gideremiyor hiç bir þey...
ve fallarýn ipsiz ümidinden tutunup
yeni fasýllar açana dek hafiflemeyecek hüznüm

gün sorumlarýna cevabý olmayan gecenin
genzime kaçan acýlarla sotelediðim bir hüzün
saat döngüsünün ikinci doðru gösterme vaktinde
öylece duruyor bakýþlarýn

balkonun paslý korunaðýna asýlmýþým
rüzgarýn sen yönünden hasrete esiþinde sallanýyorum
ve uçsuz bir boþluða dalýp gidiyor gözlerim
ötesi belirsiz, berisi anýlar karargahý
dilimin damaðýma küs durduðu bir aðýzla
dudaklarýmýn basýncýyla sýkýþýyor kalbim
seni ve sensizliði eziyorum güzafýmda

bugün yeni bir aðrý keþfettim
sol yanýmýn üst kaburgasý altýnda
doktorun teþhis, ilacýn tesir edemediði bir aðrý
göç arefesinde leyleklerin grip olduðunu okumuþtum bir masalda
uydurulmuþ olma ihtimaliyle beraber
mantýklý geliyor nedense bana

sýçanlarýn betonu eþme azmi ile gidenin aþký öldürme gayreti ayný
ki her aþk, aþýðýný da öldürür beraberinde

bugün yediveren bir mevsimin gül deren arý kovaný içim
renk körlüðümün, aðýz ekþiten bir tatla
hýrpalanan yanýmdan geçiyor yorgunluðum
kirpiklerimin vadisinden sana uzanýrken
üstümü tenha örten bir zemheri yaðýyor

gecenin sessizliðine neyzenlik ederken rüzgar
sükutun çarpýþan çýðlýklarýnda
bir semazen boynumun büküklüðü
bilme...
nicedir hiç bir dilde haletimi bildiremiyorum
nasýlsa...
Sosyal Medyada Paylaşın: