YANGINLARA UĞRADIM

Ýstanbul/1976












Kucak/kucak, denk/denk selâm
Ve gönül dolusu sevgi
Yegâne sevdiðime
Dünyanýn en iyisine
En güzeline
Nasýlsýn demiþsin
Nasýl olurum sence
Sensiz deliler gibiyim, yararsýz
Ne yaptýðýný bilmez bir halde
Her mekânda, her objede
Bütün zamanlarda seni arýyorum
Durmadan
Uzak yýldýzlar gibi ýþýyan
Sabahý olmayan gecelerin koynunda
Fersiz göz etti bende beni
Senin hasretin ve özlemin



Anladým, sonunda bütün/ bütün
Sana ait olmuþ sade varlýðým
Bende kalan bana dair
Yalnýz ve bâkir acýlarýmla aþkým
Sen, düþündüðüm/söylediðim/yaþadýðým
Masa baþýnda, sokak ortasýnda
Yemek yerken, iþ yaparken sevdiðim
Ýçten içe, çimit/ çimit yanan
Harsýz köz etti bende beni
Senin hasretin ve özlemin



Bilmem ne zamandýr duymadýðým
Kiþisel gurbetim
Ufuklar ötesine kaçmýþken
Kendime dönük düþlerim
Beni ben yapan öðelerim
Tarumar þimdi, darmadaðýn
Gel de gör, görebilirsen
Aþkýný
Yakan güneþ, donduran kar sanan
Varsýz güz etti bende beni
Senin hasretin ve özlemin



Bir baþ ki baþýmda benim deðil
Bir beden ki yangýnlara uðramýþ
Kalmadý düþlerimde bile düzen
Artýk ne sabah tatlý bir esneme
Ne akþamlarda huzur
Yaz ortasýnda vakitsiz donan
Karsýz buz etti bende beni
Senin hasretin ve özlemin

Sosyal Medyada Paylaşın: