Maviþ maviþti gözleri Öyle de bakýyordu dünyaya Umut ve aydýnlýk dolu Her gördüðümde Sevgi ve þefkatti ona hissettiðim Çünkü gururu,kibiri hiç yoktu Insanoðlu bir tuhaftý Yükseklik baþ döndürüyordu Oysa o bir kez bile hor görmedi Henüz yolun baþýndakileri Ýnsanlýk doluydu yüreði Yakýn görüp kendine sevdi beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazmiye Zuhal Topçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.