Sesimi kýstýkça birileri daha çok evde çalmaya baþladým on yýllar geri gittik iki oda bir salonun duvarlarýna bizon resimleri çizdik mürekkep damlýyordu damýmýzdan sanki Tanrý sanat yapamýyor yani estetik özürlü bir Ýlah’tan söz ediyorum bizden dileniyordu þarabýný Tanrý’yý sarhoþ ediyorduk her yaratýda kusurlu ve gerçeðe en yakýn herþey insandýr sonrasý düþ.
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.