Dönersin Belki
Ne çabuk geçermiþ þu seher vakti,
Öncesi karýnlýðý gecenin,
Ardýnca günü sabahýn,
Yaþamdaki umut sanki.
Yeþerirce çimleri baharýn,
Açarca çiçekler kýrlarda,
Sevda sancýlarý dinsin,
Yanan baðýrlarda.
Sürgününde sevdanýn,
Düþtüðün karanlýðýnda,
Yazdýðýn heceler umuttur,
Zindan duvarlarýnda.
Vurgun yemiþ gibisin,
Gidiþinde sevgilinin,
Kýrýklýðý yüreðinde
Bedenin.
Sevgiliden ayrý sürgününde,
Zindancý baþý daðlar,
Gülleri solmuþ, susmuþ bülbülleri,
Küskün sýðýndýðýn baðlar,
Palangalarýn þakýrtýsý ayaklarýnda,
Ayak bileklerinde yaralar,
Özlemle titretir yangýlarýnda,
Nöbetçe saralar.
Hançerce vurur kalbine veda sözcükleri,
Oksu kirpiklerinde derman,
Denizsi gözlerde okunur,
Hakkýnda yazýlan ferman.
Faydasýz, yalvarýþlarda umut yok,
Gider, giden yolun yolcusu,
Dönüþü olmaz belki, kim bilir,
Anýlarýnda kalan ayak sesi.
Sallanan göklerden zembilce,
Ellerse anýlarýn,
Bilmelisin, sürecektir sonsuza dek
Yangýlarýn.
Yaþam ne çabuk geçiyor,
Sanki bir göz kýrpýþý,
Anladýðýnda soðukluðunda bulursun,
Boþa kalbinin çýrpýnýþý.
Her derdin çaresi var da,
Sevdanýn neden yok ki?
Yine de yakarýrým sana,
Dönersin belki.
21.Haziran.2008 21.55
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.