Duruldum bu aralar,gördüklerim yaralar. Kötü koku veriyor,artýk bizim buralar. Soytarý baþa gelmiþ,sürünür oldu krallar. Baþa gelmiþ bir bela;bizede çekmek düþer
Ne tuhafsýn sen dünya,kimlere dönüyorsun. Seni çözmek ne mümkün;her telden oynuyorsun. Güzelliði reddedip,çirkini onuyorsun. Bizede içimizi;Allah’a dökmek düþer.
Darýlmam rýzýk için,ondan ben müsterihim. Kullar nankör olsada;Rabbim kerim ve rahim. O beni anlýyor ya;gerisi deðil mühim. Ýnþallah payýmýza,helalden ekmek düþer.
Bir konaktýr bu dünya,gelen konar ve yürür. Kýsacýk bir ömürde;herkes birþeyler görür. Kalp çalýþmaya baþlar,dursa yoktur tekerrür. Bizede kalbimize;güzellik ekmek düþer..
Mustafa YILDIZTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa yıldıztekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.