Ne güzel gülüyordun sen! Koparýlmaktan korkan papatya gibi. Yüzünü sahte insanlardan saklayan günebakan gibi. Kýrlangýçlarýn telaþýna ayak uyduran yel gibi. Ve sonra ben geldim. Ýlk defa, Gülmeyi öðrenmiþ biri gibi...
Ne güzel gülüyordun sen! Ýçimde kanat çýrpan kelebekler gibi. Ucu bucaðý olmayan gökyüzüm gibi. Kalbimi tir tir titreten en güzel an gibi. Ve ben çok sevdim seni. Sanki, Hiç kimseyi sevmemiþ biri gibi...
Ne güzel gülüyordun sen! Hatýrlarmýsýn? Sana ilk baktýðýmda yanaklarýnýn elma gibi kýzardýðýný. Yahut, Gözlerim gözlerine deðdiðinde ýþýl ýþýl parladýðýný. Ve ben herþeyin üzerine koymuþtum seni. Ne bileyim, Son duraðý sen olan biri gibi...
Ne güzel gülüyordun sen! Meðerse o güzel gülüþün, Bana olan son gülüþünmüþ. Çok özür dilerim sevgilim, Gülüþünü esir almak istemedim. Ama ne yalan söyleyeyim, Seni en çok ben sevdim. GÜLÜÞÜN GÝBÝ. Sana göre ise BÝRÝ GÝBÝ...
Mutku AKÇA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutluyla Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.