Bu sabah erken uyandým anne! Dikenleri nasýr tutmuþ güz gülleri kokuyordu dýþarýda Güneþ kadar soðuktu odam anne Soðuktu sol yanýmda kývrýlýp yatan yalnýzlýðým Duvarlar yine konuþmuyordu benimle Bu sabahta aðladým Ve þehir yine ýslandý anne
Bu sabah erken uyandým anne! Hasret kýzýlý gök bile daha kalkmadan sýcacýk yataðýndan Sancýlarým saplandýkça bedenime Avuntu þuruplarý içtim aç karnýma Geçmedi be anne Sende biliyorsun yalandan ölmez insan ama Geçmedi iþte...!
Çikolata rengi ve acý kahve tadýnda bir sabah Saat çok erken anne Gözlerimden sýðýntý hüzünler akýyor uyku yerine Uykularýmý kaçýran Kaçýncý süslü intihar bu boðazýma baðladýðým Sabret dedin diye bekliyorum Yoksa çoktan ölmüþtüm anne
Belik belik ör kadersizliðimi Umut rengi kurdeleyle baðla hayata Sana benzeyen yanlarýma yanma için için Ben seni de seviyorum acýyý da Böyle aðladýðýma bakma anne
Ellerimde çoban türküleri kanarken Ýki satýr daha yaklaþtý aþk topraða Ve düþtü düþecek kurtar anne Gücüm tükendi Babam duymasýn ama Üþüyorum Hem de çok Çok üþüyorum anne
Kurda kuzu teslim edercesine Benim de aklým yüreðime emanet Ne yapsam susmuyor içimdeki bu sessizlik anne Üzüldüðümü kimse bilmesin Sakýn kimseye söyleme Bu bir rüyaysa sen uyandýr beni anne Deðilse En sevdiðim yalaný söyle Söyle de uyuyayým Ama yarýn daha da erken uyandýr beni anne...!
18.09.2005 HÜMEYRAYILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜMEYRAYILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.