Düþlerin beþiðinde,sabýrla sallaya sallaya büyüttük aþký. Umut tükenmez sermayemizdi. Ýnce elekten geçirirken her þeyi, Bir hiç uðruna harcadýk gitti .
Eylül erken geldi koyaklarýma. Ustura aðzý bir rüzgar esti , savurdu duygularý döndü gazele. Tünedi hüzün kuþlarý Boþ gönül kafesinin ince demirlerine Gözlerden sulanýp,hasretten beslenerek Büyüdüler gün be gün. Mistik bir eda ile, Çýðlýk çýðlýða ötüyorlar her gece...
Saman alevi öfkelerin girdabýnda boðulan bir sevdanýn, yýlký atlarý tepiþiyor içimde... Aþkýn yumuþak karný, Ucu yanýk þiirlere düþen derin felsefe . Þimdi nedamet zamaný. Azad edip hüzün kuþlarýný,bir bir, Ödeyip kefaretini kýrgýnlýklarýn, Demle muhabbeti sevgi ile yarýna. Lisaný tektir aþkýn. Sev diye baþlar her konuþmaya ...
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAKAMOZ ŞİİRLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.