Dolduruyorum boþluðunu hiçliðin Yalnýzlýk alçýda gibi ben evin içinde olunca Yürüyor aðaç Yalnýzlýðýnýn göklerini Çarpýntýlý kuþlara bölerek Yýrtýk rüzgar duruyor baþýnda Gömleðini ters giymiþ Dalgýn deniz Bulamýyor ortasýný köprünün
Hiçbir sokaðýn almadýðý ev gibi yalnýzým sensiz Fýrtýnanýn kopmak için beklediði sessizlikte Öyle derin duyuyorum ki aðaçlarýn içlerini Gövdelerinden birer kulak kabarttýlar Ne diyor ne diyor ne diyor Dal dal yaprak yaprak Böyle böyle oluþtu orman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aybulutan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.