küsur/at
savururdu günler
baþýmýzda kavak yelleri
kuru yaprak misali bizi
mülteci kuþlara benzerdi öz’üm
hüzzam perdesi aralandýðýnda
ateþle kavrulurdu sular
utanýr, susardý toprak
bir avuç küle muhtaçlýðý nüksederdi
güneþ’in
kýzgýn çölleri andýrýrdý yüz’üm
uykusuz saatlerin ardýnda
dem tutardý katran geceler
kulaðým uðultu seslerinde
peþimde gölgeler
çelik gibi saðlamdý
fýrtýnayý göðüslerdi eller’im
içime çekilirdim zaman zaman kabuðumu sýyýrarak
duvara suretim yansýrdý aynalardan
dilim nasýl da bin piþman
bir orman olurdum turuncu yaðmurlarýn ardýndan
bir yetimin dudaðýnda buz kesmiþ gülümseme
onca kalabalýk arasýnda rastlardým kendime yine
içimde kuþlarýn kanat çýrpýþýnda ki ürkeklik
götürürdü yüreðimi aðzýmýn pervazýna
kimsesizliðe bürünürdü yeryüzü
gökte kopardý kýzýlca kýyamet
sevecek biri yok!
hiç umrumda olmadý ki
gel dediðim zaman
dursun dünya
inecek biri var!
hiç aklým da kalmadý ki
git dediðim an...
küsur’u sevmezdim oldum olasý
on’dan dört çýkardým
bundan böyle
kerratý da at’tým hayatýmdan.
sevgi batbay özçelik
20/08/2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.