biri özleminden yakýyordu þehri el deðmemiþ ruhunu üflüyordu semahý tutku ile yürek hücresine
diðeri al kýzýl bir gonca gibiydi günü boyardý alý aký göz kirpiði ile dolaþýrdý yedi katlý aþk göðünde yýldýzlarý titretirdi gülünce ay kýzýllýðýnda ki dudak mührü öpüþleri derindi kanatýr aþk kanatlarýný
kahve severdim hep iki derin orman kuytusu içsel bakardý hep göz hýzýnda bir çeþme gibi saf akardý güzelliðindeki aký yudum yudum içerdim sevginin tenlerini kalýrdým onda bir gecenin sonunda yüreðinde uyurdum kenarlarýndan tutarak