TÜKETTİN BENİ (597.)

Bir tuhaf nedense içim
Ters düz oldu düþüncelerim
Sevgi dolu bakýþlarýný özledim
Gel sevgili zaman geçiyor

Tekrarý yok geçen günlerin
Gitme ne olur beni incitme
Yok olur umutlarým
Yýkýlýr hayallerim

Beni sensizliðe mahkum etme
Dayanmaz yüreðim
Beni tüketme
Sen benim ilham perimsin

Adýna þiirler yazdým
Bu sevda sensiz yersiz
Tutsak ettin beni kendine
Ben artýk olamam sensiz

Ruhuma iþledin tümüyle
Yaþayamaz bu can sensiz
Gitme sevgili gitme
Her yer mateme büründü

Gece zifiri karanlýk ürkütüyor
Ay görünmedi hiç
Bu sabah doðmadý güneþ
Gelmedi seherde bülbüller
Boynunu büktü güllerim

Açmadý bu sabah
Bahçemdeki güllerim
Seninle aþkýmýz
Bir garip roman

Nasýl unutursun ki yaþananlarý
Her anýn her günün hatýrasý var
Kaç yýl oldu gideli
Ne bir haber ne bir selam yok senden

Yýktýn gönül baðýmý eyledin talan
Ne gözlerde fer kaldý
Ne dizde derman
Demek ki gözden çýkarttýn beni

Yetsin artýk yetsin ettiðin nazlar
Beni dertten derde koyan
Yýllardýr tek baþýma çýrpýnýp durdum
Karþýlýk vermedin ruhumu yordun

Artýk tükendim
Ne hayaller kurmuþtuk
Neredeler hani
Beraberinde götürdün
Hayallerimi neþemi sevincimi
Umutlarým söndü yýkýldý hayallerim




Fatma Ayten Özgün



































Sosyal Medyada Paylaşın: