SAVAŞIN BEDELİ

SAVAÞIN BEDELÝ

Yetmezmiþ gibi
Bunca yokluk, yoksunluk!
Savaþa girince Devlet-i Aliye,
Biz de evde babadan yoksunduk.

Seferberlik baþlayýnca Osmanlý’da,
Kimi koþulu öküzünü býraktý tarlada,
Kimi de ‘’Ýþin aslý var mý?’’ diye,
Soluðu aldý askerlik þubesinde.

Devletlü padiþahýmýz,
Ferman buyurdu;
‘’On sekiz- kýrk yaþ arasý erkek,
Kim varsa köyde askere gidecek’’.

Birinci Dünya Harbi’nde,
Yetiþkinler asker edilince,
Anadolu’nun köylerinde,
Erkek kalmamýþtý evlerde.

Tarlada;
Buðday, arpa hasat beklerken,
Evin babasý asker edilirken;
Yemen’e, Hicaz’a, Çanakkale’ye
Eþkýya kol gezerdi, daðda, derede.

Bunu bilen dað eþkýyasý,
Vakitli vakitsiz evleri basardý.
Yemeðini yer, haracýný alýr,
Yaptýðý zulüm yetmezmiþ gibi
Bir de evin, ýrzýna sulanýrdý.

Evin asker anasý,
Onca zorluðu çoktan unutup,
Namusunu korumak için,
Çeþitli çareler arardý.

Osmanlý köylüye asýrlardýr,
Hep asker deposu diye bakardý.
Savaþta en önde cengâver,
Ganimette aðza bile alýnmazdý.

Devlet-i Ali Osmanlý
Savaþa gönderirken evin adamýný
Geride kalanlara pek sahip çýkamadý
Gönderse de birkaç defa jandarma
O da hep sembolik kaldý…

Salih KOÇ
14 Temmuz 2019 / Büyükçekmece
Sosyal Medyada Paylaşın: