17 AĞUSTOS 1999; D E P R E M!

17 AÐUSTOS 1999; D E P R E M!



Gecenin bir yarýsý yaþadýk kýyameti
On yedi Aðustos; Saat: sýfýr üç sýfýr iki
Bin dokuz yüz doksan dokuz ’da
Sallandýk beþik gibi
Yedi nokta dokuz’la
Çoðumuz uykudaydýk
Uyandýk dualara sarýldýk
Rabbimizden af diledik yalvardýk
Çýkmak için dýþarý kapýlarý zorladýk.

Kalýp çýkamayanlar yýkýntýlar altýndan
Her bir can, feryat figan
Mizan yeri gibiydi
Yaþayanlar diyordu; Yok mu sesimi duyan.

Kýyamet mi kopuyor, evladým nerede?
Koþturduk karanlýkta bilinçsizce
Herkes sevdiklerinin derdinde!
Kopuyordu kýyamet o’ anda hepimizde!.

Molozlarýn altýndan duyulan yakarýþlar
Sesim duyulmuyor mu? diye soranlar
Sesini çýkaramayanlar
Ne olduðunu bile anlamadan
Terki diyar edenler vardý dünyadan
Yardýma koþuyordu çaresizdi insanlar.

Annesini babasýný arayanlar
Evladýný sað selamet bulanlar
Basýyordu þaþkýn þaþkýn baðrýna
Þok olmuþtu insanlar
Þuursuz bakýyordu
Ateþ düþmüþtü yurda, herkesi yakýyordu.

Çürüktü yýkýlanlar hazýrlýksýzdý insanlar
Malzemeden çalaný gösteriyordu aynalar
Artçýlarla sallanýyordu vicdanlar
Saðlam yapýlsýn diye
Tekrar yapýlacak olanlar.

Her þey çýktý ortaya
Sabah gün aðardýðýnda
Yalýn ayak, üst baþ yok
Kimisi tümden çýplak
Vücudunu örtmeye çalýþarak
Þükrediyordu; El açarak
Bir daha yaþatma diye Allah’a.

Adý doðal afetti
Ýlerisi için kocaman bir dersti
Önceden yoktu bakan
Oturacaðý evin saðlamlýðýna
Büyükse ve çoksa odalarý
Mutluydular modaysa eþyalarý.

Her yerde vardý
Sahtekar müteahhitler
Çok katlý binalarý dikenler
Evleri betondan mezara çevirenler
Satýn alýrlardý bilmeden hemen
Saðlamlýðýna bakmadan
Deprem nedir yaþamadan görmeden.

Ýnsanlar anlamýyordu
Süslü ev arýyor alýyordu
Çalýnmýþ malzemeden
Bilse yýkýlýr alýr mýydý
Koca koca adamlar
Utanmadan çaldýlar
Cehennemi yaþattýlar
Ýnsanlarýn vebalini aldýlar.

Binalar birer birer
Köksüz aðaç misali
Serilmiþti yerlere
Yenileri daha saðlam yapýldý
Vay oldu o gece ölenlere!

Unutmasýn hiç kimse
On yedi Aðustos’u
Yaþatmasýn Allah’ým!
Bir daha O’ kabusu
Depremin korkunç, uðultusunu
Ve ölmeden ölümün korkusunu.

Kalan saðlar bizimdi..
Bir melek olmuþtular sanki
Ýnsanlar iyilikte yarýþ halindeydi
Büyük bir ders olmuþ gibiydi
Herkes insandý ve yardým severdi
Olmasý gereken þekilde birlik olmuþtuk
Bizleri birleþtiren depremdi.

Kalsa idik hep böyle
Ýnsan, insancýl ve de sevgiyle
Ýnsanlar keþke hiç deðiþmeseydi
Sýrtýmýz gelir miydi yere.

Deprem yeniden bizleri
Gelin diyerek kendinize
Sallayýp savurmadan
Acýsýyla kavurmadan yüreðimizi
Þöyle bir silkinelim; Türkiye’m!
Empati yaparak; Kendimize gelelim
El ele verip gönülde birleþelim
Bu VATAN hepimizin diyelim.

Hayýrlarda varlýðýnca yarýþmak
Sevgiyle birbirimize sarýlmak
Bir olmak zamanýdýr her zaman
Sen, ben, þu, o, bu demeden
VATAN’ýmýz, TÜRKÝYEmiz
BAYRAÐIMIZ için
Var mý böyle CENNET bir ülke!
Ülkemiz, ülkümüz hepimize TÜRKÝYE!.

Asker’imiz de Polis’imiz de bizim
Þehitlerimiz, gazilerimiz bizim
Kanmasýn düþmanýna hiç birimiz
Kötü amaçlýlara maþa olmayalým
Ýnsanýmýzý
BAYRAÐÝMizi
VATANýnýmýzý sevenler
Ýnsan olduðumuzu hatýrlamak için
Deprem olsun diye mi? Bekleyelim!





17 AGUSTOS 2019
Mlk Tryk



17 Aðustos depreminde kaybettiklerimizi, saygý ve rahmetle anýyorum.
Ruhlarý þad, mekanlarý cennet olsun!

Allah’ým hiç bir kuluna yaþatmasýn deprem anýný ve sonrasýný "Deprem öldürmez, bina öldürür." diyor deprem uzmanlarý. Binayý yapanlar, insanlarý öldürüyor daha çok para kazanmak uðruna...

RABBÝM GÜZEL ÜLKEMÝ VE DÝÐER ÜLKELERÝ AFADLARDAN KORUSUN!



Sosyal Medyada Paylaşın: