Belki bir rüyaydý hayat... Kimi zaman karabasanlarýn olduðu, kimi zamanda bin bir rengin görüldüðü... Kapatmýþýz gözlerimizi de açamýyoruz halâ.. Sýr dolu karanlýkta; bir mucize beklercesine susuyoruz. En güzeli hangisiydi desem, kimbilir neler geçer içinden insanýn.. Ya en kötüsü? Hani bir türlü uyanamadýðýmýz o kanter içinde kalýpta ! Ve bir gün, açýlýr nihayet gerçeðe ! Tüm çýplaklýðý ile herþey karþýsýnda dururken, çaresizliðini anlar insan, acizliðini haykýrarak kendine... Neden diye soramadýðý, ama her saniyesini hatýrladýðý zamanýnýn geçenlerini bir bir düþününce.. Piþmanlýk kaç kere? Ya da ulaþamayýþý o en çok istediðine? Donuk bakýþlar, ve imkânsýzlýk ! Geriye dönüþü olmayan anlar þimdi artýk önüne koyulan... Ben o rüyadayken, en çok; ’AÞK’ ý sevdim. Tüm oyunlarýna raðmen... Tüm acýsýna. Bir bakýþýn alýp götürdüðü o derinlik, kendim olsamda gözlerinde sevgilinin. ~~~ T.C Nigâr Güler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.