KIRGINIM

Yokluðun yaðýyor usul usul penceremde camlara,
Yokluðun alev alev sarýyor tüm dünyamý.
Ýçimde yalnýzlýklarým aðlýyor sensiz,
Hüzün dolu þarkýlar aðlatýyor beni.
Neredesin !

Simsiyah oldu bana,masmavi akþamlarým,
Bir sýzý yüreðimde öyle büyük ki,sorma.
Paramparça dünyam yine gecelerin ortasýnda,
Karanlýklara dökülüyorum...
Neredesin !

Anýlar kapkara iþlemiþ ciðerlerime,
Bir kemanýn içli hüzünlü sesinde,
Gözlerim yaþ dökmekte yine...
Hüzünlü Antep akþamlarýnýn birinde,
Yavaþ yavaþ tükeniyorum.

Neredesin gözlerine tutsak olduðum,
Gel biraz ümit ver n’olur yüreðime,
Bizi kýskanan eller, sevinmesin çaresizliðime...
Uzat ellerini...sensizim,yetimim,kýrgýným...
Neredesinnn!

Aygün Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın: