Düþmanlarý unuttuk,birbirimize girdik. Dünyalýk þeyler için,Ýblis’e fýrsat verdik. Sevgiyi ve vefayý,kalktýk izne gönderdik. Buna raðmen insanýz;deyip dolaþýyoruz.
El ele vermedikçe,zorlu yollar aþýlmaz. Samimi olmayanla;zirveye ulaþýlmaz. Ýnsan dürüst olacak,bu husus tartýþýlmaz. Hal böyleyken biz hala;neye bulaþýyoruz.
De doðruyu her zaman,bu bir kayýp sayýlmaz. Saðlam karakterliler,asla yolundan yýlmaz. Nefsine yenilenler,ne dersen de ayýlmaz. Ölümüde unuttuk,hep haddi aþýyoruz.
Ýnsan hain olmasýn,o zaman her þey mübah. Menfaate kul olur,düþünmez neler günah. Biliyoruz arþ titrer,duyulursa içten ah. Ýnce hesaplar edip,ancak anlaþýyoruz.
Benim bilmediðimi,bilirim var bir bilen. Aklýmla dalga geçme,olacaðým son gülen. Sabret diyor sevgilim,bitecektir bu çilen. Secdede huzurunda,biz yakýnlaþýyoruz.
Mustafa YILDIZTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa yıldıztekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.