Kızılcaların Sızısı

Biliyorsun...
Her gün batýmýnda yüreðime çöken hüznü.
Yokluðunun gurbetine alýþamadým bir türlü.
Gözlerime oturan kýzýlcalarýn sýzýsý vurur þakaklarýma,
Can çekiþir anýlarým.
Hani nerede þefkat yüklü ellerin?
Nerede verdiðin sözlerin?
Olamam senden ayrý, gayrý,
Sensiz saçlarým bile sancýlý...
Ah yar!
Alaca sarmýþ göðü görüyor musun?
Yýldýzlar aya mý küsmüþ yoksa?
Ay kýrýlmýþ.
O da ben gibi çehresine bulutlarý sarmýþ.
Yaðmur, hem gökten hem gözlerimden yaðýyor bu gece.
Dumanlý saatler, bulanýk umutlar...
Belki dönersin diye kurulmuþ hayaller,
Islanýyor avuçlarýmda dualarým.
Belki de yeþertir onlarý gözyaþlarým.
Dirilip ulaþýrlar göðe...
Gelirsin apansýz.
Ýþte o an tüm kýrgýnlýklarý býrakýrým geride.
Affederim belki seni.
Düþlerim, kirpiklerimin ucunda.
Kapatsam yüreðimi düþecek onlar da.
Ey yar!
Kapanmadan yüreðimin kapýlarý,
Tez gelesin...
Gelesin ki býraksýn yerini gündüze gece,
Gelesin ki artýk mutluluða erelim.
Her dem, her an bir olalým.
Sen de ben kadar yaralýsýn biliyorum.
Yaralarýn devasýdýr vuslat artýk bekleme.
Býrak boyansýn yüreðim yüreðine,
Biliyorsun.
Benim devam sende, senin ki de bende.
Gel yine bir olsun hayallerimiz.
Gel yine tek olsun kalbimiz.
Ayrýlmasýn sonsuza dek ellerimiz.
Gel ey yar, bir olsun artýk kavlimiz.


Sosyal Medyada Paylaşın: