Beyaz Kağıt

Þimdi anlýyorum beyaz kâðýt.
Hep menfaatler için mi kirletilir duygular?
Karþýlýksýz sevdiðimiz tek þey kirli bir dolar.
Yoksa gerçekten var mý þairlerin yaþadýðý bir dünya?
Doðrusu inanmýyorum buna; kalemler deðil, insanlar kirletiyor bizi beyaz kâðýt...

O gün herkes anadan üryan doðduðu günü hatýrlarsýn beyaz kâðýt.
Herkes týpký senin gibiydi, tertemiz...
Þahsen ben bile...
Bu arada baðýþla beni, el yazým hiç güzel deðil.
Ve þair olduðumuda söyleyemem, bunu bir ben uyduruyorum zaten.
Neyse þey diyecem, yalnýzlar þiir yazar diye bir kânun mu var anayasada?
Sen bilirsin bunu beyaz kâðýt, herkes sana döküyor içini.
Sen kime?
Senin için yazýyorum bunlarý beyaz kâðýt.
Sen anla bari artýk beni...

Nesnel olarak kabul ettim artýk herþeyi.
Sevdiðim renkleri, çiçekleri, kuþlarý ve ne varsa...
Kurbanlýk koyun gibi soydular beni soyut kavramlarýmdan.
Duygu ve düþüncelerimin arasýnda bir yerlerde istilâya uðradý aþk.
Ve sen gizliydin orada, gözlerinin ifþâsý ve sonra ellerimde büyümen.
Eleverdi beni zaman ve anýlar...
Rüzgârýn çölü aþýndýrdýðý zamanlara benzer bir zamandý unutulmayan anýlar...
Milâdý falan bilmem ama eskilere dayanýrdý yani seni sevmek.
Ve eski çaðlardan gelirdi dinazorlar ve seni sevmek.
Artýk tarihten anladýðým kadar...
Ve ateþ düþtüðü yeri yakar da, aþk düþtüðü yeri ne yapar?
Benim tahminim biraz volkanik daðlara benzemesidir kalbin...
Çünkü azgýndýr aþk...
Bir bakýþýyla püskürtür, gözleriyle harlar onu aþk...
Ve dersin ki sanýrsýn gözlerinde sanki ejderhasý var?
Belki var?

Be be be...
Her neyse beyaz kâðýt.
Anlýyorum þimdi seni.
Herkesi dinlersin de, kendini dinleyemezsin...

-Saol beyaz kâðýt.
Sosyal Medyada Paylaşın: