En karanlýk yaným sarýlmýþtý sana, Tüm þehrin ýþýklarý yanmýþtý sonra Yüreðimden on, yüz, bin volt birden geçmiþti Sana en kimsesiz yaným tutunmuþtu Hiç bilmediðim bir yaným tutulmuþtu Islanmýþtý semtin sabahlarý, Sokaklarý ayyaþ adýmlar yerine Gözlerim aþýndýrmýþtý Büyü gibi býrakmýþtým kokumu rüzgâra.
Eyy sevgili sanmýþtým ki Aðzýmdan çýkan her kelimenin, Yüreðimden kopan her parçanýn Gurbetten sýlaya dönercesine Sana doðru koþtuðu gibi Tüm rüzgârlar sana doðru esiyor, Tüm nehirler sana doðru akýyor Gözlerimi kapatýp saçlarýmý savurmuþtum Balkonda bir akþamüzeri Adýný fýsýldamýþtým güvercinlerime, martýlarýma Selamýmý iletebilsin diye sevgili.
Nefes alýp verdiðin þehre þiirler yazmýþtým Hatta sýrf sen varsýn diye Onu sevmeyi denemiþtim Bozkýr insanýyým boðuldum þehrin denizlerinde, Kilitli kaldým esrarengiz dehlizlerinde Bir türlü anlayamadým dilinden Kýz kulesi gibi kalakaldým orta yerinde Boðazým her yerim ýslanmýþ vaziyette.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.