İNSANLIK.

Bizler hep yaþarken öldük.
Dost olduk düþmana güldük.
Doðru olduk bu güne geldik.
Yaþamadýk biz nerde insanlýk.


Saygý bizden küçüðe hürmet.
Böyle yaþamaya laik bu millet.
Hak yerini bulur bir gün elbet.
Yaþam bu nerde insanlýk.


Ülkemde rüþvet girer araya.
Ýhtiyacým yok köþke saraya.
Sattýlar dini pula paraya.
Zenginler yedi nerde insanlýk.


Fehmi,
Malýný mülkünü yüzüne vurur.
Fakirin sýrtýndan geçinip durur.
Olmaz onlarda þeref ve gurur.
Emekçi ölmüþ nerde insanlýk.

Sosyal Medyada Paylaşın: