Herkes uyurken bu gece, Ben þehrin gözlerinden baktým sessizce. Belkide ufacýk bir ýþýkta, Feri sönmüþ gözlerimi aradým. Yada ne bileyim, Masumca bakan gözlerindeki ýþýltýyý aradým belkide... Biliyormusun? Sevginin gülen gözleri vardý. Benim ise yakýþtýðý söylenen sade bir gülüþüm. Bir kez daha anladým ki! Sevgi önce, Gözlerinin içini güldürmeli insanýn. O gözler gülmeli ki, Gecenin karanlýðý bile ýþýl ýþýl olsun...
Ben yine bu gece, Kendimle baþbaþa idim hayallerimle. Ve sadece dertleþtim hayalinle... Bir ben vardým. Bir de dilsiz gecelerim. Ben bu gece kýrýk dökülen tüm hayallerimi, Sahahýn seherine iþledim... Biliyormusun? En sessiz gecelerin sabahý, Döküyor imiþ çið gibi gözyaþlarýný. Bilmiyordum, Görünce anladým... Öðrendim ve, Sessizce haykýrdým...
Mutlu AKÇA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutluyla Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.