Tezkere şiiri

Esasýnda herþey bitiyor gün doðunca.
Geceleri yarým býraktýðýmýz ne varsa sökülüyor yerinden...
Þimdi alýnyazýmýza yakýnmak için uzun bir zamandýr...
3-5 nöbeti, bir asýrdan az biraz...
Hava soðuk ve ayaz...
Devremle ben, ayný takým, ayný renk, siyah beyaz...

Durmaz ama yavaþlar burada zaman...
Ve saatler kurulur burada yarýnlar adýna...
Özgürlük sayar tükenmez bir umutla yeni gelen alt devre...
Bir köþede usulca üstüne küfreder kimi zaman...
Bazen de her zaman...

Herþeye raðmen yine de geçiyor zaman.
Su gibi okþuyor yüzümüzü, bazen de sert kayalara vuruyor bizi...
Yoruluyor insan...
Ve yoðruluyor acý...
Çýtlýyor kalemin ucu...
Cüzdanýnda yârin eski bir fotoðrafý.
Geceleri çekiyor insan en büyük acýyý...
Ve usulca umudu söküyor acemi bir asker ranzasýna attýðý þafakta...
Sessizce tik taklarýyla öten duvar saati,
Herþeyin bittiðini söylüyor...
Geçtiðini söylüyor...
Ve yeni doðan güne selam...

Sosyal Medyada Paylaşın: