NE ZOR ŞEYMİŞ
Ne zor þey sana ulaþmak,
Sana varmak basamak basamak...
Ýniþli çýkýþlý huylarýndan,
Seni düþünüp senin hayalinle yaþamak...
Kendimi göstermeden köþede beklerdim,
Hep kýrmýzý bir gül olurdu ellerimde...
Yüzünü bir görebilsem yeter derdim,
Ve sen pencerendeben bakmaya ürperirdim...
Sonra gözlerimi kapatýp yanýmda hissederdim seni,
Baþýmý sýcak göðsüne býrakýr...
Pembeleþen yüzüne dokunurken ellerim titrerdi,
Elim ayaðýma dolaþýr,öpmek isterdim seni...
Adýný zikrederdim birde söyleyeceklerimi tekrarlayarak
Deliler gibi yürürdüm kendi kendimle konuþarak...
Görmeni isterdim ayrýlmazdým sokaðýndan,
Attýðým her adýmý pencerene ayarlayarak...
Meðer ne zor þeymiþ seni seviyorum diyebilmek,
Korkmadan haykýrmak çýðlýk çýðlýða...
Sana gelip,sensiz gidebilmek,
Meðer ne zor þeymiþ seni içimde gizleyebilmek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.