O GÜZEL GÜNLERDEN BANA NE KALDI

Dün geçiyorken yine okulumun önünden,
Yine kitaplarým elimde,adýmlar mutlu,
Bir zamanlar bu bendim biliyor mu sun.
Beyaz yakam önlüðüm,en güzel giysim,
Silgim,kalemim...saçlarýmda beyazdý kurdelam.
Hele en güzeli de iki örgülü saçým,
Uzun mu uzun, kumral ve gür.
Artýk bilsen onlardan ne kaldý bana...
Anladým ki o çocuk,en mutlu bir çocukmuþ
Ben þimdi uzanmýþ,hastayým yataðýmda,
O günlere dönüp de mutluluk çaðýrýrým.

Elimde tebeþirle tahtanýn baþýndayým,
Dilimde iþte en güzel bir þarký,
Hala unutmadýðým o okul marþý.
Ve, numaralarýmýz sanki- olaydý- sayý...
Kaç þiire yazýldý,aðaçlara kazýndý.
Herkesin sevgilisiydi okulun en güzel kýzý...
Bildiðim þimdi tek þey,acý anýsý kaldý.
Bak þimdi ben gecenin bu vaktinde uykusuz
Baþ baþayým o aný ve yaþlarla gözümde.

Deðiþmedi o günden içimde hatýralar,
Geçmemiþ gibi sanki, sesleri kulaðýmda
Ben önlüðüm,yakam iki örgülü saçýmla,
Hala koþtururum anýlara, gözümde yaþýmla...
Sanki seyrederim dünü, o mahzun bakýþýmda.
Yine bu tutsak odamdayým anýlarýmla
Gece saatin üçte...
O yýllar önceki günlere döndüm iþte.

Aygün Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın: