mavera...

sýrtýmda taþ devrinden kalma bir aðrý
aðrýyan yanýmýn emsiz reçetesi sevdalar
anlaþýlmazlýðýn kenar mahallesi benliðim
bunca yüke raðmen günahlarýmý giyinip
mavera’dan geldim

dünyanýn bu arsýz kuyularýna kim attý beni
Lut gölü, Ýbrahim ateþi, Yusuf kuyusu
recmlere razý benliðim
içine bunca irin akmýþken
baðýþlanýr mý insanlýðýn piyan hali

kelimelerime örülmüþ duvar yüksekliði
dað yalnýzlýðý kocaman bir dünya
dileklerim yýldýzlar kadar uzak
hüzünler ip baðladýðým aðacýn kýrýk dalý
zamana mütalaa veren zamansýz düþünceler
fecrimden kýzýl kanlar dökülür dökülmez
sür beni bu limandan
mavera bir yalnýzlýða kürek çeksin anýlar

varlýðýma beyaban melal hallerim
dilime raptiyeleyip diþlerini
dudaklarýma zýmbalanan sözcükler nehrinde
bir ter yataðýnda boð beni
meylini rüzgardan alan yapraðým
savrulurum soluklarýnýn oluðuna
ten narýnda ensefalit haller geçiririm
nirengi bir acý sarana dek çaðlarý

etcil bir iþtahla Havvayý öperken Adem
Cebelü’r-rahme’de gaflet doðurdu vakit
kulaklarýmda ketum ezgilerin filhakika týnýsý
beni çaðýran tanrý kimin
aysýz gecelerde tay koþusu içimin telaþlarý
ruhuma nal çakýyor hayasýz bir fütur

bencillik üçgeninde cen karýþýmý genlerim
rahme düþen hiç bir hayalim yok benim
çok þey istemiyorum
haydi, beni de þehvetle parçala
hazýr kevserinden yudumlamýþken aðý
doðuþumla bahþedilmiþ ölümle tanýþtýr beni

vahþi hayat merkezinin laza katý
ter kokusu, ölüm sunaðý ömrüm
göze hoþ gelen konfora bakýyor herkes
ruhun loþ duvarlarýnýn ardý görülmüyor
çaðdaþlýðýn miyop halleri olsa gerek
acaba tellerine takýla takýla
þev badirelerden geçiyorum
içim çelik çomak, bulmaca misali
yalnýz adresler koðuþu odam
genzimden vurulduðum bir zaman
kimseye görülmeden kendi aynasýnda büyüyor nalan
ateþe verilmiþ yorgana sarýlý geçiyor zaman
dünya cem ile cemre arasý
insan doðuþtan katran
hangi peygamberin soyundan gelme
tefsiri mümkün olmayan bu acýlar
bilmiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: